Αντί μνημοσύνου
Στις 18 Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους (2024) συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη στιγμή που έφυγε από κοντά μας ο αείμνηστος Λεσινιτσιώτης, ο διεθνούς φήμης επιστήμονας ιατρικής, Δρ. Αντώνης Δ. Κάλλης.
Ο Αντώνης, γεννημένος στην Αμερική με γονείς οικονομικούς μετανάστες από το Σιμωτάτι της Λεσινίτσας, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Ιατρικής, εισήχθη στον χώρο της ιατρικής επιστήμης με ζήλο, πάθος και θάρρος. Με αυτά τα εφόδια, συν και την υπομονή και επιμονή που τον χαρακτήριζε, μελέτησε τις νευρολογικές παθήσεις και το φυσιολογικό ανθρώπινο φαινόμενο που λέγεται ύπνος, άνοιξε πόρτες σε αχαρτογράφητα μονοπάτια αυτού του φαινομένου με τελικό σκοπό τη βελτίωση της υγείας των νευροπαθών και των διαταράξεων του ύπνου. Ανέβασε έτσι την ιατρική επιστήμη και ειδικά τη νευρολογία και την υπνολογία σε υψηλότερα σκαλιά κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα.
Ο Αντώνης απέκτησε δική του κλινική στις Η.Π.Α., ενώ παράλληλα ήταν επικεφαλής σε διάφορα ιδρύματα. Η κλινική και τα ιδρύματα που διηύθυνε, εκτός από τα επιστημονικά επιτεύγματα που απέκτησαν, ήταν και ιδρύματα μάθησης και εκπαίδευσης. Σε αυτά έμαθαν και ολοκλήρωσαν τις ειδικότητές τους πολλοί γιατροί όχι μόνο από τις Η.Π.Α, αλλά και από όλον τον κόσμο, μη εξαιρουμένης και της Ελλάδας.
Τον είχα δει μια φορά σε μια φωτογραφία σε νεαρή ηλικία. Δια ζώσης βρεθήκαμε στην Ελλάδα και οι δύο σε μεγάλη ηλικία. Είδα μπροστά μου έναν άντρα ψηλό, με σώμα γεμάτο, με γκρίζα μαλλιά και μου ήρθε αμέσως στο νου μου το πολύ-λεγόμενο ρητό στο Σιμωτάτι: «Να ακόμα ένα παιδί Σιμωτάτικο!».
Ο Αντώνης ακόμα και όταν μιλούσε, χαμογελούσε όλο το πρόσωπο του, τα μάτια του έλαμπαν. Με την ομιλία του πάντα εξέφραζε το σεβασμό και τη συμπάθεια για τον άνθρωπο και τις πράξεις του. Γρήγορα σε «έμπαζε» και στον εσωτερικό του κόσμο και έβλεπες μαζί με την εξωτερική, στιλάτη θωριά και την εσωτερική του ομορφιά, την ομορφιά της ψυχής, της καρδιάς και τη συμπόνια για τους ανθρώπους, τους συγγενείς που ακόμα δεν τους καλογνώριζε. Ήξερε καλά τη Λεσινίτσα, τη Βόρειο Ήπειρο και την Ελλάδα, μιλούσε καλά τη μητρική του γλώσσα.
Η αριστεία ξεχωρίζει προς τα πάνω το πρόσωπο (απλή μετάφραση και ερμηνεία του αρχαίου ελληνικού ρητού «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων…»), αλλά κυρίως συμπαρασύρει μιμητικά και τους υπόλοιπους ανθρώπους, προκειμένου και αυτοί με τη σειρά τους να δημιουργήσουν και να διακριθούν. Με αυτή την έννοια και ο Αντώνης μας, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για όποιον τον γνώριζε και συναναστρεφόταν μαζί του.
Ο Αντώνης αποτέλεσε πρότυπο και για τους Λεσινιτσιώτες επιστήμονες υγείας, της γενιάς του και για τους επόμενους. Τον περασμένο αιώνα και στις αρχές του αιώνα που διανύουμε οι Λεσινιτσιώτες αριθμούνται 25 γιατροί συν 23 κορίτσια γιατροί παντρεμένα με παιδιά με καταγωγή από τη Λεσινίτσα, 14 φαρμακοποιοί και πάνω από 40 νοσοκόμοι, οδοντίατροι και κτηνίατροι. Μερικοί από αυτούς τους συναδέλφους έφυγαν από τη ζωή, άλλοι συνταξιοδοτήθηκαν, αλλά είναι και πολλοί εν ζωή που ασκούν τα καθήκοντά τους στον τομέα της υγείας και πρόληψης καθώς και άλλοι περισσότεροι που θα αποφοιτήσουν στο εγγύς και απώτερο μέλλον ανά τον κόσμο.
Για όλα τα επιστημονικά και κοινωνικά του επιτεύγματα, ο Αντώνης βραβεύτηκε από τις Η.Π.Α. και από παγκόσμια επιστημονικά ιδρύματα και πανεπιστήμια. Το Ε.Κ.Π.Α. και ο κοσμήτορας της ιατρικής σχολής τον αναγόρευσαν με τον τίτλο «Διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α.».
Η εφημερίδα «Ο Παλμός της Λεσινίτσας» έχει δημοσιεύσει, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις ευκαιρίες, άρθρα αφιερωμένα στον αείμνηστο Αντώνη. Ένα εκτενές αποχαιρετιστήριο άρθρο για εκείνον δημοσιεύθηκε επίσης στην ιστοσελίδα lesinitsa.gr τον Ιανουάριο του 2024.
Έχοντας και τη δική σας γνώμη, των συγχωριανών μας, θα ήθελα να προτείνω: Την πλατεία «Ράχη» στο κέντρο της συνοικίας των Σιμωτατών να την ονομάσουμε «Πλατεία Αντώνη Δημήτρη Κάλλη». Επίσης Θα πρότεινα στους συναδέλφους μου, στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό της Λεσινίτσας να γίνει η σύσταση ενός επαγγελματικού σωματείου με την ονομασία «Ένωση των Λειτουργών Υγείας της Λεσινίτσας Αντώνης Δημήτρη Κάλλης».
Είναι τιμή όταν οι Λεσινιτσιώτες αποκαλούν τον Αντώνη με υπερηφάνεια: «Ο συγχωριανός μας» και εμείς οι ιατρονοσηλευτές να τον αποκαλούμε με την ίδια υπερηφάνεια «Ο συγχωριανός και συνάδελφός μας!».
Τελειώνοντας, πρέπει να τονίσουμε ότι ο Αντώνης έγραψε με χρυσά γράμματα τα νέα επιτεύγματά του στην επιστήμη της νευρολογίας και υπνολογίας κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Τα συγγράμματα αυτά στολίζουν τις βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων, των νοσηλευτικών ιδρυμάτων και των δεκάδων χιλιάδων ιατρών ανά τον κόσμο που διάλεξαν αυτές τις ειδικότητες.
Ο Αντώνης έφυγε από τη ζωή το 2023, αλλά βρίσκεται παντού μέσα μας και ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες ειδικών σε όλη την υφήλιο. Αιωνία του η μνήμη!
Αείμνηστε Αντώνη, Άλλαξες ζωή, πονέσαμε!
Το αστέρι σου θα λάμπει και θα φωτίζει τον κλάδο που ονομάζεται ιατρική επιστήμη!
Με τιμή και ευγνωμοσύνη,
Θωμάς Π. Μπαλκώνης
Ιατρός
