Στις 8 Ιουνίου 2025, ξημερώνοντας Κυριακή, αντηχήσαν ξανά οι φωνές και τα βήματα 150 πεζοπόρων στα μονοπάτια της Στουγάρας, στο σύνορο Λεσινίτσας–Τσαμαντά. Το Stougara Hiking 2025 – «Πεζοπορία–ορειβασία στις κορυφές που μας ενώνουν» – επέστρεψε δυναμικά, φέρνοντας κοντά μας την ομορφιά της φύσης και την ιστορία του τόπου μας.
Η εκδήλωση συν-διοργανώθηκε από την ομάδα του lesinitsa.gr, τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Ηγουμενίτσας – ΕΟΣΗ, την Ελληνική Ομάδας Διάσωσης –Παράρτημα Καβάλας και τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Ιωαννίνων – ΕΟΣΙ, υπό την αιγίδα και των κοινοτήτων Λεσινίτσας και Τσαμαντά, καθώς και των Δήμων Φιλιατών και Φοινικαίων.
Η προετοιμασία είχε ξεκινήσει εβδομάδες πριν: καθαρισμός και σηματοδότηση των μονοπατιών από εθελοντές της ομάδας μας και του ΕΟΣΗ, αναγνώριση της διαδρομής ώστε οι πεζοπόροι που συγκεντρώθηκαν το πρωί στις 8 Ιουνίου να αισθανθούν από την πρώτη στιγμή πως βρίσκονταν σε καλά χέρια.
Η εκδήλωση ξεκίνησε από τα δύο σημεία συνάντησης στις αντίστοιχες αφετηρίες: στον Τσαμαντά, στις 08:00 (ώρα Ελλάδας) και στη Λίμνη της Λεσινίτσας στις 06:30 (ώρα Αλβανίας), πριν την άνοδο προς το Λεσκοβέτσι. Η Διαδρομή Α1 από τον Τσαμαντά ανέβαινε ήπια για 6 km και 600 m υψομετρική διαφορά, ενώ η Διαδρομή Α2 από τη Λεσινίτσα ακολουθούσε το μονοπάτι 4 km με 500 m ανάβαση. Κουμαριές, δάφνες, πλατάνια, τσέρα και τσάι στόλιζαν τις πλαγιές, ενώ οι συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από παιδικές αναμνήσεις και τις παλιές στράτες των προγόνων μας σε αυτά τα μονοπάτια.
Ύστερα από περίπου δύο ώρες, οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στον αυχένα της Στουγάρας, πάνω στη συνοριογραμμή. Λίγη ξεκούραση στο πλάτωμα με τη θέα και φωτογραφίες με φόντο την απεραντοσύνη των βουνών, έκαναν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ζεστή.
Μετά τις απαραίτητες γνωριμίες, αναχώρησε η ομάδα της κορυφής για τη Διαδρομή Β, που οδηγούσε στα 1760 m, πλησίον της πυραμίδας 43, μια διαδρομή που αποζημίωσε τους συμμετέχοντες με την θέα που προσέφερε. Η ανάβαση (αλλά και η κατάβαση στη συνέχεια) είχε απαιτήσεις, αλλά αποζημίωσε με το παραπάνω όσους την ακολούθησαν, όχι μόνο για την αίσθηση της κορυφής, αλλά και για τη συγκλονιστική θέα που απλωνόταν μπροστά τους καθώς έβλεπαν όλη την περιοχή εκατέρωθεν των συνόρων έως και την Κέρκυρα.
Η ομάδα που επέλεξε να μείνει χαμηλότερα, κοντά στη συνοριογραμμή, ακολούθησε μια πιο ήπια αλλά εξίσου μαγευτική διαδρομή προς τη μεριά του Τσαμαντά. Η πεζοπορία αυτή δεν είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις ούτε σκληρό τερέν, αλλά προσέφερε χώρο στις συζητήσεις, στα γέλια και τις παλιές ιστορίες των χωριών μας Λεσινίτσας και Τσαμαντά, όταν υπήρχε επικοινωνία, πριν τη χάραξη των συνόρων που άφησε το κομμάτι της Βορείου Ηπείρου εκτός εθνικού κορμού.
Στην επιστροφή αυτής της ομάδας αυτής προς τον Πλάτανο της Λεσινίτσας, τα παιδιά ανέλαβαν το δικό τους ιερό καθήκον: μια συμβολική δεντροφύτευση μιας βελανιδιάς στο Αετοπήγαδο, σε έναν τόπο γεμάτο ιστορία και φυσική ομορφιά. Η πράξη αυτή, πέρα από την ωραία εικόνα, είχε και συμβολισμό. Η βελανιδιά, άλλωστε, δεν είναι ένα τυχαίο δέντρο για εμάς τους Ηπειρώτες. Ήταν το ιερό δέντρο της Δωδώνης, ο ζωντανός σύνδεσμος με το θείο, το μέσο μέσα από το οποίο οι πρόγονοί μας λάμβαναν τον χρησμό. Τα δέντρα της προστατεύονταν από τις Αμαδρυάδες, τις νύμφες του δάσους που γελούσαν με τη βροχή, έκλαιγαν όταν τα φύλλα έπεφταν και πέθαιναν όταν το δέντρο κοβόταν. Ίσως εκείνη την ημέρα να χαμογέλασαν ξανά, βλέποντας τα Λεσινιτσιωτόπουλα της ξενιτιάς, να φυτεύουν μια νέα ζωή με τα χέρια τους, στα χώματα που πρωτοπάτησαν οι πρόγονοί τους. Κι αν αυτή η μέρα μείνει στη μνήμη τους σαν παιχνίδι ή περιπέτεια, είθε η αγάπη τους για τη Λεσινίτσα να ριζώσει μέσα τους βαθιά, όπως οι βαθύρριζες βελανιδιές ριζώνουν στη γη.
Η επιστροφή στο σημείο συγκέντρωσης στον Πλάτανο της Λεσινίτσας, όπου συναντηθήκαν οι δύο ομάδες, αφού επέστρεφαν σταδιακά και αυτοί που ανέβηκαν στην κορυφή, ήταν μια ευκαιρία για αποφόρτιση, για κουβέντα και απολογισμό. Συζητήθηκαν τα όσα πήγαν καλά, συζητήθηκαν επίσης τα λάθη και οι τρόποι να είμαστε ακόμη καλύτεροι την επόμενη φορά. Κάτω από τη σκιά του μεγάλου Πλατάνου, με την δροσερή πηγή, με τα αναψυκτικά, το ψητό κρέας, υπήρχε σε όλους η αίσθηση της ικανοποίησης. Οι εθελοντές της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης παρείχαν πολύτιμες συμβουλές αποκατάστασης μετά την πολύωρη δραστηριότητα.
Στον ίδιο αυτόν χώρο, ειπώθηκαν ιστορίες – παλιές και νέες. Ανασύρθηκαν μνήμες από άλλες εποχές, κι έγινε ιδιαίτερη αναφορά σε εκείνους που έχασαν τη ζωή τους, διαβαίνοντας αυτό το ίδιο «μονοπάτι της ελευθερίας» στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στην προσπάθειά τους να περάσουν προς την Ελλάδα.
Στη συνέχεια ακολούθησαν σύντομες ομιλίες από τους διοργανωτές, με ανταλλαγή συμβολικών δώρων και με ευχαριστίες σε όλους όσοι συμμετείχαν και βοήθησαν στην επιτυχία της ημέρας. Ο κόσμος άρχισε σταδιακά να αποχωρεί, άλλοι προς τη μεριά του Τσαμαντά και άλλοι προς τη Λεσινίτσα, με μια αίσθηση πληρότητας και τη σκέψη ήδη στην επόμενη συνάντηση.
Οι θερμές ευχαριστίες μας ανήκουν σε όλους, συμμετέχοντες, εθελοντές, φορείς, χορηγούς και Δήμους. Μία δράση τέτοιας έκτασης δεν μπορεί να ήταν επιτυχημένη χωρίς τη συμβολή όλων.
Ευχαριστούμε τους, Δήμαρχο Φοινικαίων Ρωμαίο Τσάκουλη για την υποστήριξή του, τους Κοινοτάρχες Άνω και Κάτω Λεσινίτσας Γιάννη Μαστακούλη και Νίκο Τσάκα που συμμετείχαν ενεργά στη διοργάνωση, τον Υπεύθυνο Πολιτισμού & Αθλητισμού του Δήμου Στέφανο Σιέντη, τους συνδιοργανωτές από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης – Παράρτημα Καβάλας, Ιωάννη Πατρόπουλο, Ειρήνη Ρίζου, Βασιλική Γιαντσίδου, Λεωνίδα Τόντζο, Εμμανουήλ Παπασπυρόπουλο, Φρόσω Τσάλη, Βαλεντίνη Ζαμπιόγλου, τους συνδιοργανωτές Βαγγέλη Ντόκο και την Μαρία Γίτσα από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Ηγουμενίτσας, τον Άρη Μπαρτζώκα από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Ιωαννίνων, τον Γιώργο Γάτσιο και τη Ματίλντα Αγκόλη για την πολύτιμη (υλική και οικονομική) βοήθεια τους στην διοργάνωση, τον πρώην Πρόεδρο της Ομόνοιας Λεωνίδα Παππά ο οποίος παραβρέθηκε στην πεζοπορία και στηρίζει για άλλη μια φορά τις δραστηριότητες της ομάδας μας, την δασκάλα Δήμητρα Βόντα για τον συντονισμό της συμμετοχής των μαθητών, τον γιατρό και πρόεδρο του ΜΕΓΚΑ Λευτέρη Νίκα και τον Γιώργο Σέκκα για την βοήθεια που προσέφεραν σε δύσκολες περιπτώσεις ανάγκης όταν χρειάστηκε, και τις Βάσω Κωτσαγιάννη, Όλγα Αλέξη-Μικέλη, Έλλη Σαΐνη και Αγαθούλα Νικόλα-Ζαφειράτη για την οικονομική συμβολή τους στα έξοδα της διοργάνωσης.
Ιδιαίτερες και πολλές ευχαριστίες τυγχάνει ο Λευτέρη Βαγγέλης για την βοήθειά του, την οποία προσέφερε με αυταπάρνηση με το άλογο τους σε δύσκολες στιγμές, ανταποκρινόμενος στις ανάγκες της διοργάνωσης. Ο νέος αυτός Λεσινιτσιώτης αποτελεί παράδειγμα για όλους μας!
Οι χορηγοί μας επίσης, που τους ευχαριστούμε για την οικονομική βοήθεια, τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που μας προσέφεραν είναι οι παρακάτω:
Σωκράτης Μυλωνάς κ ΣΙΑ ΕΕ, Παπαϊωάννου Ο.Ε. Εισαγωγές-Εμπόριο, Κεντρικόν Café, Καραβιδόπουλος, Tulo Café, Minimarket Kristi, Hotel Xhorxhi, Ανδρέας Κυριαζής (River View), Αλέξης Σέκκας (Ennea street coffee), Σύλλογος Λεσινίτσα Τουριστικός Προορισμός, Κοινότητα Βορειοηπειρωτών Ηνωμένου Βασιλείου.
Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό και τα βίντεο ήδη ανεβαίνουν στη σελίδα μας και σε άλλους λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να θυμόμαστε και να ταξιδεύουμε νοερά στις αγαπημένες μας κορυφές!
Εδώ μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες και video. https://photos.app.goo.gl/HRpcqira6oaE7kd9A
Μέχρι το επόμενο κάλεσμα περιμένουμε με ανυπομονησία τη νέα μας συνάντηση στις κορυφές και τα μονοπάτια που μας ενώνουν!
Κυριαζή Ευδοξία
Μπαλκώνη Άλκηστη
Μπίτας Άρης-Χρήστος
Σέκκας Δημοσθένης
Σέκκας Οδυσσέας
Τσέκος Θοδωρής
