Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο στάθηκε η πρόσφατη δημοσίευση της Αδελφότητας Λεσινιτσιωτών για κακοδιαχείριση στα βοσκοτόπια του χωριού τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν προδικάζουμε καταστάσεις αλλά προφανώς αν υπάρχει κάτι το παράνομο οι αρμόδιες αρχές οφείλουν να το διερευνήσουν.
Η ανησυχητική κατάσταση που επικρατεί στην Λεσινίτσα, με συνεχόμενες πυρκαγιές, με κλεψιές και παραβιάσεις οικίων, δημιουργούν κλίμα ανασφάλειας και απειλή για την ζωή των μονίμων κατοίκων της. Ένας βασικός παράγοντας της όλης κατάστασης, είναι ο μεγάλος θησαυρός που είναι «κρυμμένος» εντός των συνόρων του χωριού. Ο μεγάλος θησαυρός, είναι ένα κοινό μυστικό στο χωριό μας, που μένει ανεκμετάλλευτος. Μάλλον, τον εκμεταλλεύονται οι ξενομερίτες λόγω και της απουσίας των κατοίκων. Ποιος είναι αυτός ο θησαυρός; Οι χορτολιβαδικές εκτάσεις, εντός των συνόρων του χωριού μας, που αγγίζουν τα 27.000 στρέμματα. Παράλληλα το χωριό έχει και 2530 στρέμματα γεωργική γη, που μετά το 1990 δεν καλλιεργήθηκαν ποτέ, παρά μόνο χρησιμοποιούνται ως βοσκοτόπια.
Αν πράγματι νοιαζόμαστε για την ιδιαίτερη μας πατρίδα, (όπως το επιβεβαιώνει ανά τους αιώνες η παράδοση), έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε σελίδα, να σεβόμαστε τους φυσικούς πόρους, να δούμε ποια είναι η συνεισφορά των δασικών οικοσυστημάτων στην οικονομία του χωριού, ποια η συμβολή στην τοπική ανάπτυξη και απασχόληση, με στόχο να επενδύσουμε στην παραγωγική ανασυγκρότηση του χωριού μας. Εκτιμούμε πως, πρέπει να αρχίσουμε από τις χορτολιβαδικές εκτάσεις, να καταστούν αυτές σε χώρο εργασίας και προστασίας για τον άνθρωπο και τις δραστηριότητές του. Να δράσουμε ισχυρά για τις φυσικές καταστροφές, αλλά να είναι και ένας χώρος φιλοξενίας της πλούσιας βιοποικιλότητας του χωριού μας.
Για να πραγματοποιηθούν όσα προαναφέραμε, επιβάλλεται συνεργασία με την δημοτική αρχή και τον τομέα της δασικής υπηρεσίας στο δήμο, για ένα συγκεκριμένο και σωστό σχεδιασμό για την διακυβέρνηση του δασικού τομέα, για την αποφυγή των δασικών πυρκαγιών, να προσδιορίσουμε με ακρίβεια το κτηνοτροφικό κεφάλαιο στο χωριό μας και την βοσκοϊκανότητα των περιοχών και να αυξήσουμε έτσι την εγχώρια παραγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων. Ο αγροτικός και κτηνοτροφικός τομέας μπορεί να κάνει την διαφορά.
Μπορεί κάποιος να πει πως δεν μπορεί να γίνει αυτό γιατί υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα της κυριότητας των χορτολιβαδικών εκτάσεων. Πράγματι υπάρχει, όμως με την υπάρχουσα νομοθεσία, οι περιουσίες αυτές είναι του δημοσίου, και έχουν περάσει στην κυριότητα του Δήμου Φοινίκης, που συμμετέχει και το χωριό μας. Η δημοτική αρχή μπορεί με παραχωρητήριο και κατά χρήση της έκτασης και όχι κατά κυριότητα, να δώσει στο χωριό τις εκτάσεις, έτσι ώστε ο κάθε κτηνοτρόφος να έχει δικαίωμα στην επιδότηση για τον αριθμό των ζώων των οποίων έχει. Μάλλον, βάση του άρθρου 16, παράγραφος 8, του αλβανικού νόμου 57/2020 «Για τα δάση», «Σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο, προγράμματα και στρατηγικά έγγραφα για την ανάπτυξη, διατήρηση και διαχείριση του Εθνικού δασικού Ταμείου, με απόφαση του Δημάρχου μπορεί να ανατεθούν σε κοινοτικές δομές ορισμένα καθήκοντα για την χρήση των δασών, την φροντίδα και την διατήρησή τους». Στο άρθρο 12, παράγραφος 4, του νόμου 57/2020, τονίζεται ότι οι οικογένειες και οι κοινωνίες με μόνιμη διαμονή στα χωριά, έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις δασικές εκτάσεις του δημοσίου που βρίσκονται κοντά στο χωριό για την κάλυψη προσωπικών αναγκών, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου.
Με ό,τι αναφέραμε, υπάρχει η νομική κάλυψη για να διαχειριστούν οι δασικές εκτάσεις και τα βοσκοτόπια από το προεδρείο του χωριού. Μ’ ένα σωστό σχεδιασμό, κατορθώνεται η αποφυγή δυσάρεστων γεγονότων που μαστίζουν το χωριό μας, και ο αγροτικός και κτηνοτροφικός τομέας μπορεί να μετατραπεί σε κινητήρα δύναμη ανάπτυξης.
