Τιμούμε με πράξεις την γενέτειρά μας (φωτογραφίες + βίντεο)

Στους ομολογουμένως δύσκολους, από πολλές απόψεις, καιρούς που ζούμε υπάρχουν σημάδια ελπίδας για τον εγκαταλειμμένο τόπο μας. Και αυτά προέρχονται από τους ίδιους του συγχωριανούς μας που με τις πατριωτικές τους πράξεις δείχνουν ότι δεν ξεχνούν την γενέτειρα. Ζει μέσα τους, όσο μακριά και αν βρίσκονται. Ο λόγος για τον Δημήτρη Μπάμπουλη ο οποίος προχώρησε σε μια μεγάλη δωρεά εικόνων και άλλων εκκλησιαστικών ειδών στον Ιερό Ναό της Παναγιάς της Άνω Λεσινίτσας.

Γενική άποψη του εσωτερικού του Ναού.

 

Ο περικαλλής αυτός Ναός με την μεγάλη ιστορία αναφέρεται χαρακτηριστικά και στο βιβλίο του Β. Μπαρά, «Το Δέλβινο της Βορείου Ηπείρου και οι γειτονικές του περιοχές».

[...] Η Παναγιά της Απάνω Λεσινίτσας του Δελβίνου είναι ο αρχαιότερος ναός του χωριού τούτου. Ανακαινίσθηκε εκ’ βάθρον το 1684, το 1864 και μερικώς το 1937, μετά την αποτέφρωσή του από τυχαία πυρκαγιά που εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της 24ης Απριλίου του 1934, ημέρα Δευτέρα. Ο ναός αυτός ήταν το ανεκτίμητο στολίδι του χωριού. Στο άλλοτε ιστορικό χαγιάτι του ναού τούτου συνεκροτούντο τα πολεμικά συμβούλια των οπλαρχηγών και προεστών της Λεσινίτσας για την αντιμετώπιση των διαφόρων επιδρομέων, που κάθε λίγο και λιγάκι απειλούσαν τους άτυχους μεν, αλλά ανυπόταχτους Λεσιτσινούς.[...]

Με την δωρεά του Δημήτρη, έγινε πλήρης αναδιάταξη του τέμπλου με 80 νέες εικόνες και τοποθετήθηκαν Αγία Tράπεζα, παγκάρι, προσκυνητάρι, καντήλια, κουρτίνες και άλλα είδη.

Το τέμπλο του Ναού με τις νέες εικόνες.

 

Σχετικά με την ευσεβή αυτή πράξη ο κοινοτάρχης Άνω Λεσινίτσας Σταύρος Μικέλης δήλωσε τα εξής:

«Είναι κάποια παιδιά Λεσιτσινά, όπως ο Δημήτρης Μπάμπουλης του Αλέκου, που με την πίστη και την αγάπη τους για την ιδιαίτερη πατρίδα, μας γεμίζουν αισιοδοξία και ευγνωμοσύνη εμάς τους λίγους εναπομείναντες ενορίτες του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Άνω Λεσινίτσας.»

 

Εκφράζουμε τα θερμά συγχαρητήριά μας, η Παναγία βοήθεια του! Ευχόμαστε και ελπίζουμε να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα του, ο καθένας από το μετερίζι του, διότι το έχει ανάγκη ο βασανισμένος τόπος μας.